Allah heeft haar zicht van mij weggenomen

De vrouw van Aboe Lahab – Oemm Djamiel bint Harb ibn Oemayyah – was de Profeet Mohammed ﷺ niet minder vijandig dan haar man. Zij plaatste ’s nachts doorns op de weg en voor de deur van de Profeet ﷺ. Zij had een lange tong waarmee zij leugens over de Profeet ﷺ verzon en de mensen tegen hem opstookte. Om deze reden werd zij in de Koran beschreven als de draagster van brandhout.

Toen zij de Koranverzen hoorde die over haar en haar man waren geopenbaard, pakte zij een handvol stenen en ging zij naar de Profeet ﷺ die samen met Aboe Bakr bij de Ka’bah zat.  Toen zij bij hen kwam, nam Allah haar zicht weg van de Profeet ﷺ, waardoor zij alleen Aboe Bakr zag.  Zij zei: ‘O Aboe Bakr! Waar is jouw metgezel? Ik heb gehoord dat hij mij heeft afgekraakt in een gedicht! Bij Allah! Als ik hem zie, gooi ik deze stenen tegen zijn mond! Bij Allah, ik ben zeker een dichteres.’ Daarna zei ze: ‘Moedhammam* zijn wij ongehoorzaam. Zijn geloof verwerpen wij. Zijn religie verafschuwen wij.’  Daarna vertrok ze, waarop Aboe Bakr zei: ‘O Boodschapper van Allah! Heeft ze jou niet gezien?’ De Profeet ﷺ antwoordde: ‘Zij heeft mij niet gezien. Allah heeft haar zicht van mij weggenomen.’

(Ar-Rahieq al-Makhtoem (de Verzegelde Nectar) van Shaykh Safiyy ar-Rahmaan al-Moebaarakfoerie)

* De afgodenaanbidders noemden Mohammed ﷺ Moedhammam.  Moedhammam betekent berispelijk en is het tegenovergestelde van Mohammed, wat prijzenswaardig betekent.

Een greppel van vuur, verschrikkingen en vleugels

Aboe Djahl zei: ‘Plaatst Mohammed zijn gezicht op de grond (in gebed) terwijl jullie toekijken?’ De mensen antwoordden: ‘Ja.’ Daarop zei Aboe Djahl: ‘Ik zweer bij al-Laat en al-‘Oezza! Als ik hem zie bidden, zal ik op zijn nek staan en zijn gezicht in het zand drukken!’ Vervolgens ging hij naar de Boodschapper van Allah ﷺ en hij zag hem bidden, waarna hij naar hem toe liep en op zijn nek wilde staan. Plotseling verbaasde hij de omstanders door achteruit te lopen en zijn gezicht te bedekken met zijn armen. De mensen zeiden: ‘Wat is er, o Aboel Hakam?’ Aboe Djahl antwoordde: ‘Zeker, er is een greppel van vuur, verschrikkingen en vleugels tussen mij en hem!’ Daarop zei de Boodschapper van Allah ﷺ: ‘Als hij dichter bij mij was gekomen, zouden de Engelen hem verscheuren!’

(Ar-Rahieq al-Makhtoem (de Verzegelde Nectar) van Shaykh Safiyy ar-Rahmaan al-Moebaarakfoerie)

Een aanslag op het leven van de Profeet  ﷺ

De  afgodenaanbidders  van  Mekka  kookten  van  woede  vanwege  hun nederlaag  in  de  slag  van  Badr.  Daarom  besloten  twee  van  hun  dappere strijders  om  een  eind  te  maken  aan  de  persoon  die  in  hun  ogen  de oorzaak  was  van  deze  vernedering:  de  Profeet Mohammed ﷺ.

Enkele  dagen  na  de slag  van  Badr  zat  ‘Oemayr  ibn  Wahb  al-Djoemahie  samen  met  Safwaan ibn  Oemayyah  bij  de  Ka’bah.  ‘Oemayr  behoorde  tot  de  kwaadaardige mensen  van  Qoeraysh  die  de  Profeet  ﷺ  en  zijn  Metgezellen  veel  kwaad deden  in  Mekka.  Zijn  zoon  Wahb  ibn  ‘Oemayr  behoorde  tot  de krijgsgevangenen van Badr. ‘Oemayr  en  Safwaan  spraken  over  de  leiders  van  de  afgodenaanbidders die  tijdens  de  slag  van  Badr  waren  gedood.

Safwaan  zei:  ‘Bij  Allah!  Het leven  heeft  na  hen  geen  zin  meer.’  ‘Oemayr  antwoordde:  ‘Bij  Allah,  je hebt  de  waarheid  gesproken.  Was  het  niet  om  een  schuld  die  ik  niet  kan aflossen  en  kinderen  van  wie  ik  vrees  dat  zij  na  mij  verwaarloosd  zullen worden,  zou  ik  naar  Mohammed  afreizen  om  hem  te  doden.  Ik  heb namelijk  een  excuus  om  naar  hen  toe  te  gaan,  aangezien  mijn  zoon  door hen  gevangen  wordt  gehouden.’  Safwaan  greep  zijn  kans  en  hij zei:  ‘Ik  zal jouw  schuld  aflossen  en  jouw  kinderen  opvoeden  samen  met  de  mijne.’ Daarop zei ‘Oemayr: ‘Houd ons plan geheim.’ Safwaan  antwoordde: ‘Dat doe ik.’

‘Oemayr  ging  naar  huis  en  hij liet  zijn  zwaard  slijpen  en  vergiftigen.  Daarna nam  hij  zijn  zwaard  en  hij vertrok naar  Medina.  Toen  hij  zijn  rijdier vastbond  bij  de  deur  van  de  moskee  werd  hij  opgemerkt  door  ‘Oemar ibn  al-Khattaab  (moge  Allah  tevreden  met  hem  zijn),  die  met  een  groep moslims  zat  te  praten  over  de  dag  van  Badr.

‘Oemar  zei:  ‘Deze  vijand van  Allah  –  ‘Oemayr  –  is  gekomen  omwille van  een  kwade  zaak!’  Daarna ging  hij  naar  de  Profeet  ﷺ  en  hij zei:  ‘O  Profeet  van  Allah!  De  vijand  van Allah  –  ‘Oemayr  –  is  gekomen  met  zijn  zwaard  om  zijn  nek.’  De  Profeet ﷺ  antwoordde:  ‘Laat  hem  binnen.’  Daarop  legde  ‘Oemar  zijn  zwaard  op de  nek  van  ‘Oemayr  en  hij zei  tegen  enkele  mannen  van  de  Helpers:  ‘Ga  bij de  Boodschapper  van  Allah  ﷺ  zitten  en  pas op  dat  deze  verdorvene  hem iets aandoet, want hij  is niet te vertrouwen.’  Daarna liet hij hem binnen.

Toen  de  Profeet  ﷺ  zag  hoe  ‘Oemar  zijn  zwaard  op  de  nek  van  ‘Oemayr had  gelegd,  zei  hij:  ‘Laat  hem  los, o  ‘Oemar. Kom dichterbij,  o  ‘Oemayr.’ Daarop  kwam  ‘Oemayr  dichterbij  en hij zei:  ‘Goedemorgen.’  De  Profeet  ﷺ antwoordde:  ‘Allah  heeft  ons  geëerd  met  een  groet  die  beter  is  dan  jouw groet,  o  ‘Oemayr.  De  vredegroet,  de  groet  van  de  mensen  van  het Paradijs.’  Daarna  zei  hij:  ‘Wat  heeft  jou  gebracht,  o  ‘Oemayr?’  ‘Oemayr antwoordde:  ‘Ik  ben  gekomen  voor  deze  krijgsgevangene  die  door  jullie vast wordt gehouden.’ De Profeet  ﷺ  zei: ‘Waarom  heb je je zwaard om je nek  hangen?’  ‘Oemayr  antwoordde:  ‘Ellendig  zijn  deze  zwaarden!  Wat hebben  zij  voor  ons  kunnen  betekenen?’

Daarop  zei  de  Profeet  ﷺ:  ‘Zeg me  de  waarheid:  waarvoor  ben  jij  gekomen?’  ‘Oemayr  antwoordde: ‘Alleen voor  datgene wat ik je heb gezegd.’   Toen  zei  de  Profeet  ﷺ:  ‘Nee.  Jij  en  Safwaan  ibn  Oemayyah  zaten  echter bij  de  Ka’bah  en  jullie  spraken  over  de  leiders  van  Qoeraysh  die  gedood waren  op  de  dag  van  Badr.  Toen  zei  jij:  ‘Was  het  niet  om  mijn  schuld  en mijn  kinderen,  dan  zou  ik  naar  Mohammed  afreizen  om  hem  te  doden.’ Daarop  nam  Safwaan  jouw  schuld  en  de  zorg  over  jouw  kinderen  op zich als jij mij zou doden, maar Allah zal jou daarvan weerhouden.’

Daarop  zei  ‘Oemayr:  ‘Ik  getuig  dat  jij  de  Boodschapper  van  Allah  bent! O  Boodschapper  van  Allah,  wij  verloochenden  jouw  berichten  uit  de hemel  en  de  openbaringen  die  op  jou  neerdaalden.  Maar  Safwaan  en  ik waren alleen  toen wij onze list  beraamden. Bij  Allah, ik  weet dat  niemand anders  dan  Allah  jou  hiervan  op  de  hoogte  heeft  gebracht.  Alle  lof  komt toe  aan  Allah  Die  mij  geleid  heeft  naar  de  Islam  en  mij  naar  hier  heeft gebracht.’  Daarna  sprak  hij  de  getuigenis  van  de  waarheid  uit,  waarop  de Profeet  ﷺ  tegen  zijn  Metgezellen  zei:  ‘Onderwijs  jullie  broeder  zijn religie, leer hem de Koran en laat zijn zoon vrij.’

Ondertussen  zei  Safwaan  tegen  de  afgodenaanbidders  van  Mekka:  ‘Over enkele  dagen  zullen  jullie  goed  nieuws  horen  dat  jullie  de  slag  van  Badr zal  laten  vergeten.’  Hij  vroeg  alle  reizigers  naar  ‘Oemayr,  totdat  één  van hen  hem  vertelde  dat  ‘Oemayr  moslim  was  geworden.  Daarop  zwoer Safwaan  dat  hij  hem  nooit  meer  zou  spreken  en  hem  nooit  meer  een dienst zou  bewijzen.

Wat  ‘Oemayr  betreft,  hij  keerde  terug  naar  Mekka  en  hij bleef  de  mensen daar  oproepen  tot  de  Islam.  Vele  mensen  accepteerden de Islam door zijn toedoen.

(Sierat Ibn Hishaam, 1/661-663)

Een stuk hout verandert in een zwaard

Het  zwaard  van  ‘Oekkaashah  ibn  Mihsan  al-Asadie  (moge  Allah tevreden  met  hem  zijn)  brak tijdens  de  slag  van  Badr  in  tweeën,  waarna ‘Oekkaashah  naar de  Profeet  ﷺ  ging.  De  Profeet  ﷺ  gaf  hem  een  stuk  hout  en  hij zei:  ‘Strijd hiermee,  o  ‘Oekkaashah!’  Nadat  ‘Oekkaashah  het  stuk  hout  had aangenomen  en  ermee  schudde,  veranderde  het  in  een  groot,  stevig,  wit zwaard.  ‘Oekkaashah  bleef  er  mee  strijden,  totdat  Allah  de  moslims  de overwinning  gaf.  In  alle  daaropvolgende  veldslagen  gebruikte ‘Oekkaashah  dit  zwaard,  totdat  hij  gedood  werd  in  de  oorlogen  van  de afvalligheid.

(Ar-Rahieq al-Makhtoem (de Verzegelde Nectar) van Shaykh Safiyy ar-Rahmaan al-Moebaarakfoerie)