Bismillaah,
Uit elkaar gedreven.
Twee onschuldige harten.
Bij elkaar gebracht, middels al Qadar.
Om rust bij elkaar te vinden.
Gehoorzaam aan Allah en trouw aan elkaar.
Het ene hart zei tegen het ander.
Jij bent de echtgenote die ik voor ogen had.
Ik heb Allah gevraagd om iemand zoals jij.
Onschuldig als zij was, vroeg ze hem: “Waarom?”
Omdat ik iemand nodig heb die mij dichter tot Allah brengt.
De mooiste tijden.
De gelukkigste momenten.
Gezamelijk het gebed verrichten.
De Schepper gehoorzamen.
Bereid zijn om te leren en praktiseren.
Het geluk was van korte duur.
Een donkere wolk, genaamd jaloezie.
Nam de overhand.
Wat ooit mooi en zuiver begon.
Brokkelde langzaam af.
Twee onschuldige harten.
Die in het begin één waren.
Gingen een gevecht aan.
Beiden slachtoffers.
Maar niet in staat.
Om elkaar te steunen zoals het hoort.
Vertrouwen dat werd beschaamd.
De ruimte niet krijgen.
Om tot een gezamenlijke oplossing te komen.
Loyaliteit aan anderen.
Werd uiteindelijk jouw ondergang.
Ooit heeft het hart van jou gehouden.
Zuiver, omwille van Hem.
Maar hoe kan een hart dit laten doorbloeien.
Als jij tussen het hart en de Schepper komt?
Is het meest gebogen gedeelte van een rib niet het bovenstuk?
Probeerde jij het niet recht te maken op de meest onderdrukkende manier?
Heb jij het niet eigenhandig gebroken?
Middels vriendelijkheid zou je het rib.
Gebogen kunnen houden.
Haar fouten kon jij vergeven.
Ook zij kon over haar hart strijken.
Begrip tonen en vergevensgezind zijn.
Intens medelijden met jou hebben.
Omdat jij verscheurd werd.
Tussen een bekend fenomeen.
Liefde voor je moeder en echtgenote.
Jij hebt nooit geweten.
Dat zij bereid was om jou te verlaten.
Zodat jij rust zou hebben.
Zij gunde jou een hechte band.
Met de allerbelangrijkste vrouw in jouw leven.
Zij zweeg, haar hart was gesloten.
Het enige dat zij eiste, waren haar rechten.
Jij zag de waarheid pas in.
Toen het te laat was.
Je was bereid te vechten.
Voor een huwelijk dat al gebroken was.
Twee onschuldige harten.
Verscheurd door een zware periode.
Het ene hart vroeg het ander.
Blijf bij mij en verlaat mij niet.
Het andere hart loog en zei: “Ik blijf.”
Uit angst voor alles wat jij haar liet doorstaan.
Net zoals de harten bijeen werden gebracht.
Door de Schepper Die alles al heeft bepaald.
Werden de harten uit elkaar gedreven.
Twee harten ooit verenigd.
Verwikkeld in een scheiding, omdat dit de allerbeste keuze was.
Het ene hart was verlost.
Van onderdrukking en pijn.
Het andere hart bleef gebroken achter.
En rouwde om iemand die hem ooit zo dierbaar was.
Noor
